Inngangur í kølingarformi dieselstöðvarna

Hverjar eru venjulegar kølingaraðferðir fyrir dieselvirkjunarstillingar? Dieselvirkjunarstillingargerðin mun taekka ykkur til nákvæmrar skilningar á þessu málum.

1. Gerðastöð fyrir dieselvirkjun: loftkøld.

Lufukölfun er aðferð með hljómkveðju sem notar kalda loft til að blása í gegnum stató og rótur dieselvistuleika, þannig að sáða hituafleiðingu á skipulagi. Kalft loft tekur upp hitu og myndast þá hitult loft. Eftir fyrstu samleitina á andbreytinum milli stató og rótur er það leitt út um loftleiðina á járnkjerfinu og kælduð af kølunarúrki. Loftið, sem hefur verið kælduð, er síðan sent inn í vistuleikann með hljómkveðju fyrir innri hringsvif fyrir hituafleiðingu. Aðferðin með lufukölfun er almennlega notað við smærri og meðalstærða synkróna dieselvistuleika.

2. Framleiðandi dieselvistuleika: kölfun með brúnsvatni.

Kölfun með brúnsvatni er gerð með brúnsvatn sem kølningsmiðill, og hituafleiðingaraðgerð hans er betri en loftið. Flestar stórar vatnsþyngisvistuleika notast við brúnsvatn fyrir kølun.

3. Framleiðandi dieselvistuleika: með vatnkölfun.

Þróun vatnkylingu er náð með því að nota tvöföld innri vatnkylingu á stator og rótur. Kaldt vatn stakanna vatnskerfið flýtur í vatnleiðir til inngangsringsanna sem eru lagðir á nokkrar statorsæti, og flýter síðan í skjaldaðar leiðir til hvers spole. Eftir að hiti hefur verið upptekinn, sammankallast það í skjaldaðar leiðir og súðuð í útgangsringsana sem eru lagðir á vélseturnar. Þar með lokin er varmt vatn leitt út í ytri vatnskerfið fyrir kylingu. Vörulag frá dieselvélum tala um að vegna betri hitalossstærðar vatns samanberið við loft og brún, er vatnkylingu venjulegar notað í nútíma efnisfræðilegri byggingu og tekur marga stóra, miðlara og gerðargerðar vélagerði á notkunina í vélasetunum sínum.